CETA: niet in onze naam

9/05/2017
CETA is een vrijhandelsakkoord tussen Europa en Canada, zeer vergelijkbaar met TTIP, het akkoord tussen Europa en de VS. Sinds oktober is het CETA akkoord in tijdelijke werking, tot alle Europese parlementen hebben geratificeerd. TTIP is nu even naar de achtergrond verdwenen, maar de onderhandelingen daaromtrent zullen ook niet lang meer uitblijven.
 
Ondanks dat handelsakkoorden nodig zijn in een globale economie, bevatten deze akkoorden enkele zeer verontrustende aspecten. Alleen al het feit dat de eerste onderhandelingen achter gesloten deuren gebeurden en dat het publiek in het beginstadium enkel op de hoogte werd gebracht via gelekte documenten, wekt vragen op bij de integriteit van wat er gaande is/was. Hieronder enkele aspecten die zeer zorgwekkend zijn:
 
- Via het Investment Court System (ICS) kunnen investeerders (multinationals) staten aanklagen voor beleidsmaatregelen of wetten die de winstverwachting van de investeerder doen dalen. Dit geldt ook voor wetten die het algemeen belang dienen, zoals bescherming van milieu en consument. Bijvoorbeeld: In 2013 spande het olie- en gasbedrijf Lone Pine een rechtszaak van 250 miljoen dollar aan tegen Canada nadat de staat Quebec een verbod op fracking had uitgevaardigd. TTIP en CETA maken de weg vrij voor meer van dit soort rechtszaken, en maken het mogelijk dat gasbedrijven België zouden aanklagen omdat ze het schaliegas in de Kempen niet mogen ontginnen.
 
- De zogenaamde ‘regulatieve samenwerking’ maakt het mogelijk dat bedrijven wetsontwerpen beoordelen nog voordat die in de gekozen parlementen zijn besproken. Dit ondermijnt de democratie.
 
- De bedrijfswereld heeft buitensporig veel invloed op de onderhandelingen. Bij 92% van de onderhandelingen werden alleen zij gehoord. Daardoor kregen vertegenwoordigers van consumenten en vakbonden zeer weinig gelegenheden om hun mening te geven.
 
- Een akkoord op maat van multinationals doet de ongelijkheid verder toenemen. Kleine en middelgrote bedrijven en burgers zullen de negatieve gevolgen ondervinden en ook ontwikkelingslanden worden verder achteruit geduwd.
 
Meer redenen betreffen de voedselveiligheid en milieuzorg, de privatisering van publieke diensten, de ruïnering van lokale boeren en de toename aan vervuiling wegens toenemend trans-Atlantisch transport.
 
We kunnen dit nog tegenhouden. Als één van de Europese parlementen NEE zegt tegen het akkoord, dan gaat het niet door. In juli beslist het Vlaams parlement of ze het akkoord gaan ratificeren. Teken hier de petitie om een volksraadpleging en een hoorzitting te vragen in het Vlaams parlement: www.d19-20.be/stopceta.


 Bron: Alliantie d19-20

Zin om ons te helpen? Help ons in onze missie

Heb je zin om je steentje bij te dragen aan onze organisatie? Aarzel niet en word vrijwilliger, elk helpend hand is welkom

Word lidWord vrijwilliger

Blijf op de hoogteSchrijf je in op onze nieuwsbrief

Menu

Menu

Website made by MINSKY