Voedselteams, hoeveverkoop, zelfoogst projecten, boerenkramen op een markt zijn allerlei manieren van directe verkoop die vallen onder de verzamelterm 'korte keten'.

In het Strategisch Plan Korte Keten werd een Vlaamse consensus gevonden met betrekking tot de vijf basisprincipes van de korte keten:

• Betrokkenheid: de consument weet wie zijn product gemaakt heeft en de producent weet waar zijn producten naartoe gaan, de relatie tussen beiden is rechtstreeks, vaak vertaald in direct contact.
• Een beperkt aantal schakels in de voedselketen.
• De zeggenschap over de productiemethode, aanbod en prijs zit bij de producent, die heeft meer kans op het bekomen van een eerlijke prijs.
• Het lokale karakter: plaatselijk geteelde producten worden lokaal verkocht. Bij verwerking van landbouwproducten worden de gebruikte grondstoffen in principe uit eigen productie of de lokale omgeving gehaald.
• De korte keten biedt kans om in contact te komen met de landbouwpraktijk en inzicht te krijgen in productieprocessen, de seizoenen, de distributie …

Worden niet als korte keten beschouwd: actoren uit de grootdistributie en voedselverwerkende industrie waarbij het product niet langer eigendom is van de producent of de producent de prijs niet zelfstandig kan zetten.