Berloumi (De Zuivelarij) is de zaak van David De Coster, een docent aan de hotelschool in Gent die in bijberoep kaas maakt. De kaas waarmee David bekendheid geniet, Berloumi-kaas, is een variant op halloumi, een populaire kaas in Mediterane landen en het Midden-Oosten. Met zijn hogere smeltpunt dan andere kazen leent Berloumi zich uitstekend om te grillen, bakken of zelfs frituren.
Berloumi vind je terug in meer dan 300 winkels over Vlaanderen en wordt verdeeld via de Voedselteams in Oost-Vlaanderen. Het bedrijf achter het product Berloumi heet De Zuivelarij. Voor meer info verwijzen we je graag door naar hun website.
Wil je meer te weten komen over deze producent, lees dan zeker het onderstaande bedrijfsportret dat werd opgemaakt in het kader van ons Participatief Garantie Systeem (PGS).
Berloumi vind je terug in meer dan 300 winkels over Vlaanderen en wordt verdeeld via de Voedselteams in Oost-Vlaanderen. Het bedrijf achter het product Berloumi heet De Zuivelarij. Voor meer info verwijzen we je graag door naar hun website.
Wil je meer te weten komen over deze producent, lees dan zeker het onderstaande bedrijfsportret dat werd opgemaakt in het kader van ons Participatief Garantie Systeem (PGS).
Bedrijfsportret Berloumi (De Zuivelarij)
In vele Oosterse en Mediterraanse landen is Halloumi een erg geliefde kaassoort. In tegenstelling tot zowat alle andere kazen smelt Berloumi niet bij hoge temperaturen. In zowel koude als in warme bereidingen behoudt de bakkaas haar stevige textuur. In België is Halloumi echter nauwelijks gekend en toch was de lancering van een eigen Belgische variant, de zogenaamde Berloumi (afkomstig uit Berlare), meteen een schot in de roos.
Het begon allemaal heel toevallig. David de Coster gaf al vele jaren les aan de hotelschool in Gent en hield de interesse van zijn studenten levendig door volop met voeding te experimenteren. Het verwerken van melk tot kaas bleek een bron van onuitputtelijke inspiratie en een garage naast zijn rijhuis in Berlare deed dienst als geïmproviseerde kaasmakerij. Ooit gaf hij het resultaat van één van zijn experimenten mee met een dame die een kaaskraam hield op de markt. De klanten vroegen naar meer…
Twee jaar later valt de vraag naar Berloumi amper bij te houden. De garage is te klein geworden en een tweede persoon beheert samen met David de zaak. Steeds meer winkels en restaurateurs zijn geïnteresseerd en ook op vele festivals en evenementen is er een standje van Berloumi. Het succesverhaal van Berloumi kadert dan ook volledig in de trend naar meer lokale en duurzame voeding. De melk komt immers van de plaatselijke boer die zelf het grootste deel van de dierenvoeding kweekt. Deze mag trouwens rekenen op een eerlijke verloning, ook in volle melkcrisis. De vers aangevoerde melk wordt in een pasteurisatieketel verwarmd en gestremd (met vegetarisch stremsel), waarop de wrongel eruit wordt geschept en in stukken weer gekookt wordt in dezelfde wei. Aan het einde van het productieproces wordt Berloumi droog gezouten en gekruid. Opmerkelijk is dat de afkruiding seizoensgebonden is. Zo heeft elk seizoen een vroege en een late variant: vier keer per jaar smaakt Berloumi telkens opnieuw anders. Het is de bedoeling dat van nog meer unieke producten gemaakt worden op korte termijn. Voor elke unieke boer een uniek product.
En dan is er nog de zogenaamde “Anari”, een restproduct van de productie van Berloumi. Anari bekomt men door de gebruikte melkwei verder te laten verzuren en te verhitten. De wei-eiwitten die dan bovendrijven worden afgeschept en met een bindmiddel verwerkt tot een ricotta-achtige kaas. Anari is zeer kostbaar: 10 kg Berloumi levert slechts 1 kg Anari op. Een exclusieve delicatesse dat voorlopig enkel via Voedselteams wordt verhandeld.
Het begon allemaal heel toevallig. David de Coster gaf al vele jaren les aan de hotelschool in Gent en hield de interesse van zijn studenten levendig door volop met voeding te experimenteren. Het verwerken van melk tot kaas bleek een bron van onuitputtelijke inspiratie en een garage naast zijn rijhuis in Berlare deed dienst als geïmproviseerde kaasmakerij. Ooit gaf hij het resultaat van één van zijn experimenten mee met een dame die een kaaskraam hield op de markt. De klanten vroegen naar meer…
Twee jaar later valt de vraag naar Berloumi amper bij te houden. De garage is te klein geworden en een tweede persoon beheert samen met David de zaak. Steeds meer winkels en restaurateurs zijn geïnteresseerd en ook op vele festivals en evenementen is er een standje van Berloumi. Het succesverhaal van Berloumi kadert dan ook volledig in de trend naar meer lokale en duurzame voeding. De melk komt immers van de plaatselijke boer die zelf het grootste deel van de dierenvoeding kweekt. Deze mag trouwens rekenen op een eerlijke verloning, ook in volle melkcrisis. De vers aangevoerde melk wordt in een pasteurisatieketel verwarmd en gestremd (met vegetarisch stremsel), waarop de wrongel eruit wordt geschept en in stukken weer gekookt wordt in dezelfde wei. Aan het einde van het productieproces wordt Berloumi droog gezouten en gekruid. Opmerkelijk is dat de afkruiding seizoensgebonden is. Zo heeft elk seizoen een vroege en een late variant: vier keer per jaar smaakt Berloumi telkens opnieuw anders. Het is de bedoeling dat van nog meer unieke producten gemaakt worden op korte termijn. Voor elke unieke boer een uniek product.
En dan is er nog de zogenaamde “Anari”, een restproduct van de productie van Berloumi. Anari bekomt men door de gebruikte melkwei verder te laten verzuren en te verhitten. De wei-eiwitten die dan bovendrijven worden afgeschept en met een bindmiddel verwerkt tot een ricotta-achtige kaas. Anari is zeer kostbaar: 10 kg Berloumi levert slechts 1 kg Anari op. Een exclusieve delicatesse dat voorlopig enkel via Voedselteams wordt verhandeld.
