Sympathiek, kleinschalig en zeer moedig, zo valt het bedrijfje De Schapenmelkerij nog het best te omschrijven. 70 ooien en een honderdtal lammeren worden er met veel zorg omringd en leveren een heerlijke harde kaas op, vol van smaak en eerlijk als product. Willem en Krista zijn met hun vier kinderen de motor achter de melkerij en werken dagelijks om nog vele toekomstdromen te realiseren. De juiste zorg voor de dieren, duurzaam produceren, milieubewust energieverbruik, het zit allemaal vervat in de smaak van de kaas en de overheerlijke ijsjes.
Wil je meer te weten komen over De Schapenmelkerij, lees dan het bedrijfsportret (cf. infra) dat werd opgesteld in het kader van ons Participatief Garantie Systeem (PGS).
Wil je meer te weten komen over De Schapenmelkerij, lees dan het bedrijfsportret (cf. infra) dat werd opgesteld in het kader van ons Participatief Garantie Systeem (PGS).
Bedrijfsportret De Schapenmelkerij
KERNPUNTEN PORTRET
Willem en Krista startten 6 jaar geleden met De Schapenmelkerij. Wat eens hun hobby was groeide uit tot een rendabel bedrijfje. Een stal van 200 m², een kaasmakerij van 40m² en 10 ha grond en daarop 70 ooien, waarvan Agnes met haar 7 jaren de oudste is. Het zijn voornamelijk schapen van het ras Belgisch Melkschaap met af en toe een vleugje Zwartbles. Willem en Krista houden op deze manier het Belgisch melkschaap erfgoed in stand maar denken ook samen met de overheid na om dit ras ook gezond in stand te kunnen houden door inmenging met het verwante Zeeuwse melkschaap.
Een ooike wordt drachtig gemaakt na 1,5 jaar. Na bijna 5 maanden worden de nieuwe lammetjes geboren. Aangezien de kudde reeds groot genoeg is houden ze maar een aantal lammetjes in de groep, de andere worden verkocht aan een boer of particulieren die ze opkweken.
De ooien circuleren in 3 groepen: zo wordt er gelammerd in januari en nadien een volgende groep in mei-juni. Na het lammeren geven de schapen veel melk. Nadien zwakt dit weer af. De schapen zijn het meest rendabel op 3 à 4 jaar met een opbrengst van 400 L melk per jaar. Afhankelijk van de toestand van dracht wordt een voedermengsel samengesteld. Het voer bestaat uit ruwvoeder en krachtvoeder, met een goede balans tussen energie- en eiwitgehalte. De schapen grazen op boomgaarden van particulieren in de buurt. Willem en Krista hebben zelf ook een stukje weide waar ze vooral de drachtige schapen grazen, zo moeten ze niet ver naar de stal. Krachtvoeder kweken ze gedeeltelijk zelf: maïs, ander deel kopen ze bij de groothandel en maken daar zelf samenstellingen van voor hun beestjes. Ze geven ook voordroog van een boer uit de buurt.
De schapen zitten in een potstal: er wordt telkens hooi aangevoerd op de vorige laag die vermengd raakt met de mest van de schapen. Wanneer alle lagen uiteindelijk zo een halve meter hoog zijn, wordt de stal uitgemest en gaat de mest op de eigen weides.
Voeding is belangrijk voor de gezondheid, maar de schapen worden nauwlettend in het oog gehouden door hun eigenaars. Ogen, oorschelpen, lippen, uier, poten, alles wordt gecheckt. Wanneer er een vermoeden is van uierontsteking, wormen of andere parasitaire infecties wordt het bloed getrokken en geanalyseerd door de veearts. Pas dan wordt er gericht medicatie toegediend. Krista (die zelf veearts is) en Willem werken vooral preventief door het zorgen voor een goed rantsoen en de schapen regelmatig te laten grazen op een andere weide.
Er wordt gewerkt met verschillende vormen van hernieuwbare energie. Het buizennet van de warmtepomp van het woonhuis werd doorgetrokken naar de stal. Zonnepanelen leveren energie. Waar de wet het toelaat wordt gewerkt met regenwater, vb. bij het koelen na de pasteurisatie.
De kaasmakerij is verbonden met de melkinstallatie in de stal. Naast de melk van de 70 ooien wordt ook die van 40 ooien van een andere schaaphouder verwerkt. De machines zijn perfect berekend op het aantal schapen en dienen zo mogelijk een dubbel gebruik. Kruiden en stremsel voor het kaasmaken en fruitmengeling voor de yoghurt worden bij de groothandel aangekocht. Wol van het melkschaap is niet kwaliteitsvol en wordt niet verder gebruikt.
Het aantal schapenhouders is beperkt in Vlaanderen. Ze werken samen door elkaar melk te leveren indien de eigen melk niet meer voorradig is en verkopen elkaars kazen in winkels of op de markt.
Een derde van de omzet wordt gegenereerd via Voedselteams, een derde via lokale supermarkten en een derde via hoevewinkels of markten.
70 ooien verzorgen en kaas maken biedt hun handenvol werk. 2 zelfstandige werkkrachten werken mee voor het transport of springen bij indien nodig. Uitbreiden zien Willem en Krista niet zitten, maar de verschillende bedrijfstakken beter uitvoeren, vinden ze interessanter. Zo zullen ze eerst investeren in een installatie om de schapen automatisch te voeren. Ook specialiseerden ze zich in het geven van een cursus kaasmaken, met groot succes en ze bouwden de schapenmelkerij uit als zorgbedrijf. Willem helpt nieuwe schaaphouders graag op weg en hij maakt studenten van de landbouwschool graag duidelijk dat een kleinschalig bedrijf zeer rendabel kan zijn.
Wij zijn alvast overtuigd.
- omvang bedrijf: 200m² aan stallen, 40m² kaasmakerij en 10ha grond
- hernieuwbare energie (o.a. zonne-energie en gebruik regenwater)
- lokale afzet: 1/3 via Voedselteams, 1/3 via lokale supermarkten en 1/3 via hoevewinkel en markten
- educatie: samenwerking landbouwschool
- toekomst: investeren in voederinstallatie
Willem en Krista startten 6 jaar geleden met De Schapenmelkerij. Wat eens hun hobby was groeide uit tot een rendabel bedrijfje. Een stal van 200 m², een kaasmakerij van 40m² en 10 ha grond en daarop 70 ooien, waarvan Agnes met haar 7 jaren de oudste is. Het zijn voornamelijk schapen van het ras Belgisch Melkschaap met af en toe een vleugje Zwartbles. Willem en Krista houden op deze manier het Belgisch melkschaap erfgoed in stand maar denken ook samen met de overheid na om dit ras ook gezond in stand te kunnen houden door inmenging met het verwante Zeeuwse melkschaap.
Een ooike wordt drachtig gemaakt na 1,5 jaar. Na bijna 5 maanden worden de nieuwe lammetjes geboren. Aangezien de kudde reeds groot genoeg is houden ze maar een aantal lammetjes in de groep, de andere worden verkocht aan een boer of particulieren die ze opkweken.
De ooien circuleren in 3 groepen: zo wordt er gelammerd in januari en nadien een volgende groep in mei-juni. Na het lammeren geven de schapen veel melk. Nadien zwakt dit weer af. De schapen zijn het meest rendabel op 3 à 4 jaar met een opbrengst van 400 L melk per jaar. Afhankelijk van de toestand van dracht wordt een voedermengsel samengesteld. Het voer bestaat uit ruwvoeder en krachtvoeder, met een goede balans tussen energie- en eiwitgehalte. De schapen grazen op boomgaarden van particulieren in de buurt. Willem en Krista hebben zelf ook een stukje weide waar ze vooral de drachtige schapen grazen, zo moeten ze niet ver naar de stal. Krachtvoeder kweken ze gedeeltelijk zelf: maïs, ander deel kopen ze bij de groothandel en maken daar zelf samenstellingen van voor hun beestjes. Ze geven ook voordroog van een boer uit de buurt.
De schapen zitten in een potstal: er wordt telkens hooi aangevoerd op de vorige laag die vermengd raakt met de mest van de schapen. Wanneer alle lagen uiteindelijk zo een halve meter hoog zijn, wordt de stal uitgemest en gaat de mest op de eigen weides.
Voeding is belangrijk voor de gezondheid, maar de schapen worden nauwlettend in het oog gehouden door hun eigenaars. Ogen, oorschelpen, lippen, uier, poten, alles wordt gecheckt. Wanneer er een vermoeden is van uierontsteking, wormen of andere parasitaire infecties wordt het bloed getrokken en geanalyseerd door de veearts. Pas dan wordt er gericht medicatie toegediend. Krista (die zelf veearts is) en Willem werken vooral preventief door het zorgen voor een goed rantsoen en de schapen regelmatig te laten grazen op een andere weide.
Er wordt gewerkt met verschillende vormen van hernieuwbare energie. Het buizennet van de warmtepomp van het woonhuis werd doorgetrokken naar de stal. Zonnepanelen leveren energie. Waar de wet het toelaat wordt gewerkt met regenwater, vb. bij het koelen na de pasteurisatie.
De kaasmakerij is verbonden met de melkinstallatie in de stal. Naast de melk van de 70 ooien wordt ook die van 40 ooien van een andere schaaphouder verwerkt. De machines zijn perfect berekend op het aantal schapen en dienen zo mogelijk een dubbel gebruik. Kruiden en stremsel voor het kaasmaken en fruitmengeling voor de yoghurt worden bij de groothandel aangekocht. Wol van het melkschaap is niet kwaliteitsvol en wordt niet verder gebruikt.
Het aantal schapenhouders is beperkt in Vlaanderen. Ze werken samen door elkaar melk te leveren indien de eigen melk niet meer voorradig is en verkopen elkaars kazen in winkels of op de markt.
Een derde van de omzet wordt gegenereerd via Voedselteams, een derde via lokale supermarkten en een derde via hoevewinkels of markten.
70 ooien verzorgen en kaas maken biedt hun handenvol werk. 2 zelfstandige werkkrachten werken mee voor het transport of springen bij indien nodig. Uitbreiden zien Willem en Krista niet zitten, maar de verschillende bedrijfstakken beter uitvoeren, vinden ze interessanter. Zo zullen ze eerst investeren in een installatie om de schapen automatisch te voeren. Ook specialiseerden ze zich in het geven van een cursus kaasmaken, met groot succes en ze bouwden de schapenmelkerij uit als zorgbedrijf. Willem helpt nieuwe schaaphouders graag op weg en hij maakt studenten van de landbouwschool graag duidelijk dat een kleinschalig bedrijf zeer rendabel kan zijn.
Wij zijn alvast overtuigd.
