Sinds 2014 belevert Pintafish voedselteams over heel Vlaanderen. Haar aanbod bestaat uit vis, seizoenspakketten en visgerechten. Respect voor de jaargetijden en duurzaamheid staan centraal in de werking. De bereide visgerechten zijn daarvan een sprekend voorbeeld: gemaakt in samenwerking met kleinschalige vissers en afgestemd op datgene wat de zee te bieden heeft.
Pintafish streeft de opbouw van een duurzame vis -en bij uitbreiding voedsel- keten na. Dat is niet enkel de taak van de visser, maar evenzeer de verantwoordelijheid van verwerkers en consumenten. Daarom werkte Pintafish een logistiek systeem uit om vis rechtstreeks tot bij de consument te brengen. Dit systeem waarin niets verloren gaat, levert een effectieve bijdrage in de oplossing voor de overbevissing.
Het engagement van Pintafish blijft niet beperkt tot gerichte visvangt en de opzet van een logistiek systeem. Ze neemt eveneens de retorische handschoen op. Met de samenwerking van kleinschalige kustvissers 'Slow Food/Slow Fish' discussieert ze rond de thematiek van eerlijke handel en tracht ze consumenten te overtuigen van het belang van een doordachte visvangst wil men de visserij levendig houden. Velen weten inmiddels dat vijf voor twaalf al gepasseerd is, maar kunnen niet opboksen tegen de macht van de grote rederijen.
In kader van Voedselteams levert deze producent aan teams over heel Vlaanderen.
Wil je meer te weten komen over Pintafish, lees dan zeker het bedrijfsportret (cf. infra) dat werd opgemaakt in het kader van ons Particiaptief Garantie Systeem (PGS) of bezoek de website.
Pintafish streeft de opbouw van een duurzame vis -en bij uitbreiding voedsel- keten na. Dat is niet enkel de taak van de visser, maar evenzeer de verantwoordelijheid van verwerkers en consumenten. Daarom werkte Pintafish een logistiek systeem uit om vis rechtstreeks tot bij de consument te brengen. Dit systeem waarin niets verloren gaat, levert een effectieve bijdrage in de oplossing voor de overbevissing.
Het engagement van Pintafish blijft niet beperkt tot gerichte visvangt en de opzet van een logistiek systeem. Ze neemt eveneens de retorische handschoen op. Met de samenwerking van kleinschalige kustvissers 'Slow Food/Slow Fish' discussieert ze rond de thematiek van eerlijke handel en tracht ze consumenten te overtuigen van het belang van een doordachte visvangst wil men de visserij levendig houden. Velen weten inmiddels dat vijf voor twaalf al gepasseerd is, maar kunnen niet opboksen tegen de macht van de grote rederijen.
In kader van Voedselteams levert deze producent aan teams over heel Vlaanderen.
Wil je meer te weten komen over Pintafish, lees dan zeker het bedrijfsportret (cf. infra) dat werd opgemaakt in het kader van ons Particiaptief Garantie Systeem (PGS) of bezoek de website.
Bedrijfsportret Pintafish
KERNPUNTEN PORTRET
UITGEBREID PORTRET
Het familiebedrijf Pintafish is de verdeler van duurzame vis binnen Voedselteams. Zij verkopen zorgvuldig geselecteerde vis, die gevangen wordt met behulp van duurzame vistechnieken.
De Pinta
Het verhaal van Pintafish begint zo’n zes jaar geleden wanneer Wim Versteden, die op dat moment samen met zijn twee zonen het bedrijf Veeakker runt, een artikel in de krant leest over de verloederde toestand van de visbestanden in onze oceanen. “Zo eenvoudig begon het”, vertelt Wim. “Ik las het artikel en dacht, dit kan zo niet verder, dit moet veranderen”. De ondernemer in hem zag meteen potentieel voor een nieuwe soort visindustrie, want wie wil dat er iets verandert, moet die verandering zelf teweeg brengen, vindt Wim. De naam Pintafish gaat terug op de “Pinta”, één van de schepen die samen met Christoffel Columbus Amerika ontdekt heeft. De Pinta was het kleinste schip van de vloot, maar wel het snelste en het meest wendbare. Net zoals de Pinta is Pintafish een kleine speler tussen vele grote reuzen, maar Wim is erop gebrand om van duurzaam vissen de norm te maken.
Het heeft veel voeten in de aarde gehad om Pintafish uit de grond te stampen, vertelt Wim. Tussen het lezen van het krantenartikel en de verkoop van de eerste duurzame vis, verstreek zo’n drie jaar tijd. Niet alleen het vinden van de juiste vissers en schepen was een opgave, ook de zoektocht naar een aankoper en verwerker die de producten kon verpakken, bleek niet zo simpel als aanvankelijk gedacht. Maar na enkele moeilijke beginjaren lijkt het bedrijf zijn plek binnen de vissector gevonden te hebben. Voedselteams heeft daarbij een belangrijke rol gespeeld. Via Voedselteams heeft Wim namelijk enkele belangrijke contacten kunnen leggen om het bedrijf uit te breiden.
Grote mazen van het net
Het verdeelcentrum van Pintafish is gevestigd in Tienen, maar de kern van het bedrijf bevindt zich uiteraard aan zee. Hier heeft Pintafish een samenwerking opgezet met Danny Huyghebaert. Hij onderhandelt voor hen met de Noordzeevissers om zo de beste producten te kunnen kopen. Danny was vroeger zelf visser en door zijn jarenlange ervaring weet hij waar en wanneer de beste vis opgehaald kan worden. De combinatie van deze kennis samen met de informatie die Pintafish van het ILVO (Instituut voor landbouw- en visserijonderzoek) krijgt, resulteert in een uitgebreid maar vooral duurzaam aanbod. Daarnaast werkt Pintafish ook samen met een Nederlandse visser, Job Bout, die vooral harder vangt. Job gebruikt netten met grote mazen zodat kleine, nog niet volgroeide harders, kunnen ontsnappen. Deze visser erkent het nut van duurzaam vissen volledig en werkt daarom ook geregeld samen met mariene wetenschappers om de visbestanden in de Noordzee en Westerschelde in kaart te brengen.
De vissers waarmee Pintafish samenwerkt, varen allemaal met kleine vaartuigen. Deze kleinere boten hebben niet de mogelijkheid om grote scholen vis in één keer op te vissen, wat bijdraagt aan het in stand houden van de vispopulaties. De vissers vissen ook zeer gericht. Enkel die soorten die tijdens eens bepaald seizoen voldoende beschikbaar zijn, worden gevangen. Bovendien worden er inspanningen geleverd door de vissers om de bijvangst (de vangst van vissen die niet geschikt zijn voor verkoop) zo veel mogelijk te beperken. Pintafish wil enkel die vis uit de zee halen die ook effectief zal opgegeten worden. Daarnaast wil Pintafish ook minder bekende vissoorten aan de man brengen om de druk op de meer populaire soorten te verlagen. Hiervoor bedachten Wim en zijn zonen het concept van de seizoenspakketten. Dit zijn pakketten met telkens drie seizoensgebonden vissoorten. Omdat de minder populaire soorten niet zo snel opgekocht worden door de grootwarenhuizen, kan Pintafish deze aan de consument aanbieden tegen een schappelijke prijs. Ze willen echter ook de visser verzekeren van een eerlijk inkomen en zullen daarom voor sommige vissoorten de visser een prijs betalen die hoger ligt dan de veilingprijs.
Rechtstreekse verkoop
Hoewel het algemeen geweten is dat onze visbestanden bedreigd zijn, willen de grote reders niet weten van een verlaging van de quota. “De grote spelers wéten dat het niet haalbaar is om op deze manier de zeeën te blijven leegvissen. Toch wil niemand de eerste zijn om hier verandering in te brengen”, vertelt Wim. “Niemand wil de eerste zijn om zijn nek uit te steken voor een meer duurzame visserij, uit angst dat de andere met de winst gaat lopen wanneer men zijn eigen bedrijfsethiek zou aanpassen.” Wim heeft ook zijn bedenkingen bij de bestaande labels in de vissector. Het MSC-label (voor wilde vis) en het ACS-label (voor gekweekte vis) zijn enkel toegankelijk voor de kapitaalkrachtige spelers vanwege de hoge kosten. Ook het convenant dat recent nog ondertekend werd door Natuurpunt, de rederscentrale, het ILVO en Vlaams minister voor Landbouw en Visserij Joke Schauvliege is volgens Wim ontoereikend om de nodige veranderingen binnen de sector teweeg te brengen. “Het convenant is een mooi document op papier, maar in praktijk wordt het zoveel mogelijk tegengehouden door de grote spelers.”
Pintafish pleit openlijk voor een rechtstreekse verkoop van de vissers aan de verdeler, zonder tussenkomst van de veiling. Zo zouden vissers en aankopers beter op mekaar afgestemd zijn en zouden de vissers een eerlijke prijs voor hun producten krijgen. Hoewel hier geen verbod op is, wordt dit momenteel zeker niet aangemoedigd door de veiling, vindt Wim. “Niet enkel de reders, maar ook de opkopers dragen een verantwoordelijkheid in het in stand houden van de onduurzame praktijken in de visindustrie. Zij geven immers op voorhand geen enkele indicatie aan de vissers van welke vis ze willen kopen en hoeveel. Voor hen is het immers voordelig als er erg veel vis aangeboden wordt, zodat zij een lage prijs kunnen afdingen.” Net zoals in het landbouwdossier houdt de Belgische distributiesector de visserman klein door de prijzen naar beneden te duwen, lijkt het. “Hoewel ik zeker weet dat de penibele toestand van onze visbestanden deze kleine vissers wel degelijk zorgen baart, weet ik dat zij het gevoel hebben dat zij hier zelf niets aan kunnen veranderen. Zij beseffen dat ze mee verantwoordelijke zijn voor de ondergang van hun eigen beroep, maar zij kunnen als kleine visser niet op tegen de grote spelers”, zegt Wim.
Tot slot wil Wim benadrukken dat Pintafish wil blijven bijdragen tot de verduurzaming van de Belgische visserij. “Als ik op een dag merk dat ons bedrijf geen enkele meerwaarde meer zou hebben, dan hebben wij ons doel bereikt en kunnen wij ons bedrijf stopzetten.”
- seizoensgebonden visvangst
- 'promoten' van minder bekende vissen
- pleitbezorger rechtstreekse verkoop
- betalen eerlijke prijs aan vissers (ookal ligt deze boven veilingprijs)
UITGEBREID PORTRET
Het familiebedrijf Pintafish is de verdeler van duurzame vis binnen Voedselteams. Zij verkopen zorgvuldig geselecteerde vis, die gevangen wordt met behulp van duurzame vistechnieken.
De Pinta
Het verhaal van Pintafish begint zo’n zes jaar geleden wanneer Wim Versteden, die op dat moment samen met zijn twee zonen het bedrijf Veeakker runt, een artikel in de krant leest over de verloederde toestand van de visbestanden in onze oceanen. “Zo eenvoudig begon het”, vertelt Wim. “Ik las het artikel en dacht, dit kan zo niet verder, dit moet veranderen”. De ondernemer in hem zag meteen potentieel voor een nieuwe soort visindustrie, want wie wil dat er iets verandert, moet die verandering zelf teweeg brengen, vindt Wim. De naam Pintafish gaat terug op de “Pinta”, één van de schepen die samen met Christoffel Columbus Amerika ontdekt heeft. De Pinta was het kleinste schip van de vloot, maar wel het snelste en het meest wendbare. Net zoals de Pinta is Pintafish een kleine speler tussen vele grote reuzen, maar Wim is erop gebrand om van duurzaam vissen de norm te maken.
Het heeft veel voeten in de aarde gehad om Pintafish uit de grond te stampen, vertelt Wim. Tussen het lezen van het krantenartikel en de verkoop van de eerste duurzame vis, verstreek zo’n drie jaar tijd. Niet alleen het vinden van de juiste vissers en schepen was een opgave, ook de zoektocht naar een aankoper en verwerker die de producten kon verpakken, bleek niet zo simpel als aanvankelijk gedacht. Maar na enkele moeilijke beginjaren lijkt het bedrijf zijn plek binnen de vissector gevonden te hebben. Voedselteams heeft daarbij een belangrijke rol gespeeld. Via Voedselteams heeft Wim namelijk enkele belangrijke contacten kunnen leggen om het bedrijf uit te breiden.
Grote mazen van het net
Het verdeelcentrum van Pintafish is gevestigd in Tienen, maar de kern van het bedrijf bevindt zich uiteraard aan zee. Hier heeft Pintafish een samenwerking opgezet met Danny Huyghebaert. Hij onderhandelt voor hen met de Noordzeevissers om zo de beste producten te kunnen kopen. Danny was vroeger zelf visser en door zijn jarenlange ervaring weet hij waar en wanneer de beste vis opgehaald kan worden. De combinatie van deze kennis samen met de informatie die Pintafish van het ILVO (Instituut voor landbouw- en visserijonderzoek) krijgt, resulteert in een uitgebreid maar vooral duurzaam aanbod. Daarnaast werkt Pintafish ook samen met een Nederlandse visser, Job Bout, die vooral harder vangt. Job gebruikt netten met grote mazen zodat kleine, nog niet volgroeide harders, kunnen ontsnappen. Deze visser erkent het nut van duurzaam vissen volledig en werkt daarom ook geregeld samen met mariene wetenschappers om de visbestanden in de Noordzee en Westerschelde in kaart te brengen.
De vissers waarmee Pintafish samenwerkt, varen allemaal met kleine vaartuigen. Deze kleinere boten hebben niet de mogelijkheid om grote scholen vis in één keer op te vissen, wat bijdraagt aan het in stand houden van de vispopulaties. De vissers vissen ook zeer gericht. Enkel die soorten die tijdens eens bepaald seizoen voldoende beschikbaar zijn, worden gevangen. Bovendien worden er inspanningen geleverd door de vissers om de bijvangst (de vangst van vissen die niet geschikt zijn voor verkoop) zo veel mogelijk te beperken. Pintafish wil enkel die vis uit de zee halen die ook effectief zal opgegeten worden. Daarnaast wil Pintafish ook minder bekende vissoorten aan de man brengen om de druk op de meer populaire soorten te verlagen. Hiervoor bedachten Wim en zijn zonen het concept van de seizoenspakketten. Dit zijn pakketten met telkens drie seizoensgebonden vissoorten. Omdat de minder populaire soorten niet zo snel opgekocht worden door de grootwarenhuizen, kan Pintafish deze aan de consument aanbieden tegen een schappelijke prijs. Ze willen echter ook de visser verzekeren van een eerlijk inkomen en zullen daarom voor sommige vissoorten de visser een prijs betalen die hoger ligt dan de veilingprijs.
Rechtstreekse verkoop
Hoewel het algemeen geweten is dat onze visbestanden bedreigd zijn, willen de grote reders niet weten van een verlaging van de quota. “De grote spelers wéten dat het niet haalbaar is om op deze manier de zeeën te blijven leegvissen. Toch wil niemand de eerste zijn om hier verandering in te brengen”, vertelt Wim. “Niemand wil de eerste zijn om zijn nek uit te steken voor een meer duurzame visserij, uit angst dat de andere met de winst gaat lopen wanneer men zijn eigen bedrijfsethiek zou aanpassen.” Wim heeft ook zijn bedenkingen bij de bestaande labels in de vissector. Het MSC-label (voor wilde vis) en het ACS-label (voor gekweekte vis) zijn enkel toegankelijk voor de kapitaalkrachtige spelers vanwege de hoge kosten. Ook het convenant dat recent nog ondertekend werd door Natuurpunt, de rederscentrale, het ILVO en Vlaams minister voor Landbouw en Visserij Joke Schauvliege is volgens Wim ontoereikend om de nodige veranderingen binnen de sector teweeg te brengen. “Het convenant is een mooi document op papier, maar in praktijk wordt het zoveel mogelijk tegengehouden door de grote spelers.”
Pintafish pleit openlijk voor een rechtstreekse verkoop van de vissers aan de verdeler, zonder tussenkomst van de veiling. Zo zouden vissers en aankopers beter op mekaar afgestemd zijn en zouden de vissers een eerlijke prijs voor hun producten krijgen. Hoewel hier geen verbod op is, wordt dit momenteel zeker niet aangemoedigd door de veiling, vindt Wim. “Niet enkel de reders, maar ook de opkopers dragen een verantwoordelijkheid in het in stand houden van de onduurzame praktijken in de visindustrie. Zij geven immers op voorhand geen enkele indicatie aan de vissers van welke vis ze willen kopen en hoeveel. Voor hen is het immers voordelig als er erg veel vis aangeboden wordt, zodat zij een lage prijs kunnen afdingen.” Net zoals in het landbouwdossier houdt de Belgische distributiesector de visserman klein door de prijzen naar beneden te duwen, lijkt het. “Hoewel ik zeker weet dat de penibele toestand van onze visbestanden deze kleine vissers wel degelijk zorgen baart, weet ik dat zij het gevoel hebben dat zij hier zelf niets aan kunnen veranderen. Zij beseffen dat ze mee verantwoordelijke zijn voor de ondergang van hun eigen beroep, maar zij kunnen als kleine visser niet op tegen de grote spelers”, zegt Wim.
Tot slot wil Wim benadrukken dat Pintafish wil blijven bijdragen tot de verduurzaming van de Belgische visserij. “Als ik op een dag merk dat ons bedrijf geen enkele meerwaarde meer zou hebben, dan hebben wij ons doel bereikt en kunnen wij ons bedrijf stopzetten.”
