Logistiek en transport is één van de grote knelpunten in de Korte Keten. Ons centraal transport wordt dikwijls als voorbeeld aangehaald naar andere organisaties toe maar het is inderdaad niet sluitend. Alles gebeurt manueel, zonder pickorder systeem, zoals in de groothandel/supermarkten. We delen hier het verhaal van Wim, onze chauffeur die rijdt op donderdag. 

Een jaar of vijf geleden vroegen Krista en Willem van De Schapenmelkerij of ik zin had om het transport voor Voedselteams te doen in de regio Vlaamse Ardennen. Die ronde was toen recent opgestart, ik had maar in te stappen en te genieten van een tournee langs een pittoresk en doorgaans filevrij parcours. Daartegenover stond dat ik nooit een carrière in het transport geambieerd had, maar kom, het was voor een nobel doel en ik had nu toch al een rijbewijs (anders was ik wel bij PostNL gaan solliciteren ...).

Zoveel jaar later rij ik nog, het zal dus wel meegevallen zijn. En ik vind Voedselteams nog altijd een nobel doel. De ronde in de Vlaamse Ardennen is intussen opgegaan in de rondes van de Gentse regio, maar één van die rondes neemt intussen ook al jaren mijn donderdagen in. 
 

Gelukkig hou ik van kaartlezen. Als kaartlezer een officieel beroep was, had ik dat misschien wel durven ambiëren.  

 
Het begint thuis achter de computer met de briefing van Ilse (regiowerker van Voedselteams). Af en toe krijg ik een bericht van een producent, geregeld wordt ook Google Maps geraadpleegd om de ronde fijner af te stellen bij wegenwerken of bij een verandering in de depots. Gelukkig hou ik van kaartlezen. Als kaartlezer een officieel beroep was, had ik dat misschien wel durven ambiëren. 

Rond 14u kom ik op donderdag aan op De Schapenmelkerij in Brakel. De producenten uit de regio hebben de bestellingen in de koelwagen gezet, aan mij om vooraleer ik vertrek orde te scheppen in de chaos. Niet dat de producenten verantwoordelijk zijn voor die chaos, maar de laadruimte is vrij beperkt en fungeert doorheen de ronde als draaischijf voor wat er op de ene plaats in en op de andere weer uit moet. 

Er is om te beginnen de afhandeling van de ronde van de week ervoor: de juiste aantallen van de juiste bakken moeten onderweg weer afgezet worden en als het even kan mogen daar ook het juiste leeggoed of de juiste katoenen zakken in zitten. 
 

Het is gelukkig zeldzaam, maar de momenten waarop ik tijdens het rijden iets hoorde omvallen in de laadruimte staan me nog helder voor de geest.

 
De bakken van de nieuwe ronde worden geteld en alles wordt bij voorkeur bocht- en rembestendig gestapeld. Bij voorkeur? Bij dwingende en absolute voorkeur. Het is gelukkig zeldzaam, maar de momenten waarop ik tijdens het rijden iets hoorde omvallen in de laadruimte staan me nog helder voor de geest. Gesakker en geïmproviseerd gekuis waren dan mijn deel en ik hoop dat ik dat in de verleden tijd mag laten staan. Met voorsprong op één in de categorie 'vind ik niet leuk', dus. 

Wat ik wel leuk vind? Dat ik toch wel een beetje een band heb met de teams, ook al kom ik doorgaans bij het leveren geen levende ziel tegen. Elk depot heeft zijn eigenheid, ook in de bestellingen. Dat helpt soms om fouten recht te zetten, maar sowieso is het elke week een beetje een evaluatie : "Ah, dat team heeft goed besteld." of "Tiens, daar begint het precies wat te slabakken." Of net : "Daar heeft de promo-actie precies goed gewerkt !". 

Het is ook leuk om te weten dat je de bestellingen op maat levert, en tegelijk zie ik dat als een belangrijk knelpunt: de klanten voelen een foutje meteen. Bij deze: ook al doen we ons uiterste best om fouten te vermijden en recht te zetten, excuses voor de keren dat het toch fout loopt, beste Voedselteamers.

Hola, ik was begonnen met "Rond 14u enz." en vandaar ben ik omwegen beginnen maken. Dat doe ik ook elke donderdag: van Brakel gaat het naar De Zwaluw met een snelle passage langs De Volle Maan, vandaar naar de Geetkotmolenhoeve en verder naar De Vierklaver. Daar heb ik uiteindelijk al het gerief voor mijn avondlijke ronde bij elkaar en kan ik per team uitsorteren. 

Rond een uur of acht rij ik dan via andere omwegen (de depots dus, niet onbelangrijk in dit verhaal) terug naar De Zwaluw om alles voor de vrijdagronde op te laden, om dan met een laatste tussenstop in Wetteren de camionette terug naar Brakel te brengen, in de prise te steken en - doorgaans ergens na middernacht - te zeggen: "Zo, dat hebben we weer goed gedaan." 

De dag erop laat ik dat ook aan Ilse weten, zij het meestal met iets meer detail, en dan zit mijn taak er weer voor een week op. Tenzij ik zelf besteld heb, dan ga ik natuurlijk halen wat ik de avond ervoor gaan leveren ben. Laat het nog smaken!